Czcionka obiektów Japonii
Czy słyszałeś kiedyś o technice Sumi-e? Po nazwie z pewnością rozpoznacie go jako orientalny, a my Wam powiemy, że jest to styl japoński. Ale co to oznacza?
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o technice sumi-e i wszystkim, co ją charakteryzuje, jak ona wygląda... to spójrz na ten wpis z kompilacją, w którym znajdziesz wszystkie informacje, które powinieneś o niej wiedzieć. Zaczniemy?
Na czym polega technika Sumi-e
Według Wikipedii Technika Sumi-e jest w rzeczywistości techniką rysowania, w której stosuje się czarny tusz. Technika ta jednak ewoluowała i choć pochodzenie jest takie, że również nie pochodzi z Japonii, a z Chin, a potem przeszło do kraju wschodzącego słońca, to prawda jest taka, że teraz daje nieco więcej swobody jeśli chodzi o kolory.
Słowo Sumi-e ma znaczenie. Sumi oznacza atrament, a e oznacza farbę. Mówimy zatem o technice malarskiej, która poszukuje ekspresji i spontaniczności osoby, która za jej pomocą uchwyci na papierze to, co sobie wyobraża w umyśle.
Jakie jest pochodzenie techniki
Jak powiedzieliśmy wcześniej, pochodzenie Sumi-e nie jest japońskie, ale chińskie. Pojawił się w czasach dynastii Tang. Tam był znany jako mo-shui. Po podróżach mnichów buddyjskich technika ta przedostała się do Japonii i zasłynęła w tym kraju dzięki ilustracjom przedstawiającym ten kraj. Dlatego mówi się, że jest to technika japońska, choć w rzeczywistości jej pochodzenie jest chińskie.
Cechy malarstwa Sumi-e
Na podstawie powyższego, Zdasz sobie sprawę, że Sumi-e ma określony sposób bycia. W szczególności pociągnięcia pędzla są tym, co najbardziej definiuje tę technikę, ponieważ są miękkie i nie mają sztywnych schematów, ale pociągnięcia zapewniają swobodę.
Celem nie jest stworzenie idealnego projektu, ale uwolnienie kreatywności malarza.
Pomimo tego musi być jasne, że w Sumi-e panuje porządek i sposób na jego namalowanie. A stosując tę technikę należy malować poziomo, a pędzlem pionowo, zawsze odręcznie. To dlatego, że, Ponieważ jest to farba nasączona wodą, gdyby została pomalowana pionowo, górna część zabrudziłaby dolną część.
Jakie przedmioty potrzebujesz
Źródło_Flickr
Teraz, gdy wiesz już trochę więcej o historii techniki Sumi-e, czas dowiedzieć się, jakie elementy są niezbędne do jej stosowania. A jest ich kilka:
Chiński tusz w sztyfcie
Jest to specjalny atrament, który przed użyciem należy rozetrzeć o płaski kamień. Powoduje to, że wpada on do pojemnika z wodą, co pozwala na tworzenie atramentu o różnej gęstości.
Można powiedzieć, że jest to coś na kształt akwareli, tyle że w tym przypadku używany jest specjalny tusz.
Zwykły, Jak już powiedzieliśmy, należy go używać w kolorze czarnym, ale można też zobaczyć projekty w innych kolorach (zawsze monochromatyczne).
Pędzle orientalne
Charakteryzują się delikatnymi włosami. Rękojeść wykonana jest z trzciny bambusowej, która umożliwia przesuwanie ramienia z pewną elastycznością ale pędzel i nadgarstek są utrzymywane prosto, aby możliwe było uzyskanie możliwie prostych pociągnięć.
Rola
Do wykonania techniki Sumi-e niezbędna jest specjalna kartka papieru. Większość profesjonalistów, którzy go używają, poleca papier ryżowy, oprócz umieszczenia go na tkaninie lub drewnie.
Ćwicz technikę Sumi-e
Gdy już mamy wszystkie elementy, czas zabrać się do pracy. I za to, jedna z głównych technik używanych do nauki malowania na sposób Sumi-e, Jest to tak zwani „czterej rycerze”.
Są to: śliwka chińska, orchidea, bambus i chryzantema.
A co oni mają z tym wspólnego?
Każdy z tych „szanownych panów” reprezentuje porę roku, ale także zaleta i poziom trudności. Innymi słowy, w miarę postępów w technice, opanujesz każdego rycerza.
Dlatego zawsze zaczyna się od orchidei, która reprezentuje wiosnę i cnoty spokoju, pokory i skromności.
Po opanowaniu rysunku, przeniósłbym się do bambusa, lato, a gdy zachowana jest pokora, dodaje się wewnętrznej siły i konsekwencji.
Następnym rycerzem będzie kwiat śliwy, jesień. Technika w tym przypadku staje się bardziej złożona i skomplikowana, zwłaszcza w przypadku wykonania sękatego pnia śliwy i kontrolowania nie tylko linii, ale także wody, którą należy nałożyć na obraz. Oprócz, Będzie wyraźna różnica pomiędzy sposobem narysowania pnia a sposobem wykonania kwiatów.
Wreszcie ostatnim rycerzem do opanowania jest chryzantema zimowa. Aby to kontrolować, musisz najpierw być ekspertem w zakresie poprzednich technik. Inaczej nie da się tego odpowiednio przedstawić.
Oczywiście, Cierpliwość i praktyka są kluczem do dalszego rozwoju. Tutaj przejście od jednego dżentelmena do drugiego następuje wtedy, gdy potrafi się z wielką szczegółowością i delikatnymi, niemal nieświadomymi pociągnięciami przedstawić piękno tych elementów natury.
Ale czy technika ta jest przydatna tylko do tworzenia obrazów roślin?
Jakiego rodzaju obrazy powstają techniką Sumi-e
Choć większość obrazów wykonanych techniką sumi-e nawiązuje do natury, prawda jest taka, że nie trzeba skupiać się tylko na niej. Jest wielu autorów, którzy zdecydowali się na portrety, a nawet przedmioty codziennego użytku, sceny wizualne, krajobrazy, zwierzęta...
Oznacza to, że nie trzeba go stosować do konkretnego rodzaju rysunku, chociaż są to rośliny, od których zwykle zaczyna się rysowanie, aby opanować technikę, a następnie próbuje się innych rodzajów rysunków.
Nazwiska takie jak Yosa Buson, Tensho Shubun czy Sesshu Toyo to jedni z najbardziej znanych przedstawicieli sumi-e, wielu z nich jest nawet założycielami tej techniki w Japonii.
Teraz, gdy masz już więcej informacji na temat techniki Sumi-e, czy odważysz się zostać ekspertem w tej technice?