Οι πιο μελαγχολικοί πίνακες στην ιστορία της τέχνης

Η μελαγχολία θεωρείται ένα από τα συναισθήματα που έχουν συλληφθεί περισσότερο στη δυτική τέχνη, καθώς αντιπροσωπεύει τη θλίψη, τη νοσταλγία και την ανθρώπινη δυστυχία.

Σε αυτήν την ανάρτηση θα δούμε μερικά από τα πιο μελαγχολικά έργα όλων των εποχών.

Ο θάνατος της Οφιλίας (1851-1852)

Αυτός ο πίνακας, ζωγραφισμένος από τον John Everett Millais, απεικονίζει το τραγικό τέλος της Ophelia, της κυρίας του διάσημου μυθιστορήματος του Σαίξπηρ, Hamlet, που πνίγηκε τραγικά σε ένα ρεύμα, τερματίζοντας τα δεινά της.

Gaspar Melchor de Jovellanos (1798)

Ζωγραφίστηκε από τον μεγάλο Ισπανό καλλιτέχνη Francisco de Goya, Gaspar Melchor de Jovellanos, είναι πιθανώς ο πιο μελαγχολικός άνθρωπος που έχει παρουσιαστεί ποτέ. Μερικά από τα χαρακτηριστικά που το ορίζουν είναι η χαμένη εμφάνιση και το κεφάλι στηρίζεται δυστυχώς στο χέρι.

Ο Wayfarer πάνω από τη θάλασσα των νεφών (1818)

Η ψυχολογία των καλλιτεχνών αντανακλάται συχνά στα τοπία που ζωγραφίζουν. Ένα σαφές παράδειγμα αυτού είναι το έργο Ο περιπατητής στη θάλασσα των νεφών, ζωγραφισμένο από τον Caspar David Friedrich. Σε αυτόν τον πίνακα μπορούμε να δούμε έναν μελαγχολικό άντρα ντυμένο στα μαύρα να βλέπει την τραχιά θάλασσα, σε μια θλιβερή ατμόσφαιρα γκρίζων και μπλε αποχρώσεων.

Μυστήριο και μελαγχολία ενός δρόμου (1914)

Ζωγραφισμένο από τον Chirico, σε αυτό το έργο βλέπουμε έναν άδειο και σιωπηλό δρόμο, στον οποίο μπορεί να δει μόνο ένα μοναχικό κορίτσι με στεφάνη. Αντανακλά μια βαθιά μοναξιά.

Πεδίο σιτάρι με κοράκια (1890)

Μια άλλη μελαγχολική ιδιοφυΐα ήταν ο βασανισμένος Βαν Γκογκ. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την ενδιαφέρουσα ζωή του σε αυτό μετά πρόσθιο. Αυτή η ενδιαφέρουσα ζωγραφική που δείχνει κοράκια που πετούν πάνω από ένα χωράφι με συννεφιασμένο ουρανό, ζωγραφίστηκε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του Βαν Γκογκ. Ένα έργο με μεγάλη δόση μελαγχολίας, που αντανακλάται στο τοπίο.

Και εσείς, ξέρετε άλλα έργα που αντικατοπτρίζουν τη μελαγχολία;