Γεννημένος στα περίχωρα της Μόντενα, στη βόρεια Ιταλία, ήταν ο γιος του Adele venturi, εργαζόμενος σε εργοστάσιο τσιγάρων και Φερνάντο Παβαρότι, αρτοποιός και νόημα ερασιτέχνης, ο οποίος ενθάρρυνε τον Luciano να ξεκινήσει τις σπουδές του στον κόσμο λυρικό τραγούδι. Αν και μίλησε με αγάπη για την παιδική του ηλικία, η οικογένειά του είχε λίγους οικονομικούς πόρους. τα τέσσερα μέλη του συσσωρεύτηκαν μαζί σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων. Σύμφωνα με τον Luciano, ο πατέρας του είχε μια καλή φωνή, αλλά απέρριψε τη δυνατότητα να ακολουθήσει μια καριέρα τραγουδιού λόγω των εύθραυστων νευρών του. ο Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ανάγκασε την οικογένεια έξω από την πόλη 1943, και τον επόμενο χρόνο έπρεπε να νοικιάσουν ένα δωμάτιο σε έναν αγρότη στην κοντινή ύπαιθρο, όπου ο νεαρός Luciano ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη γεωργία.
Οι πρώτες μουσικές επιρροές του προήλθαν από τις ηχογραφήσεις του πατέρα του, οι περισσότεροι από τους δημοφιλείς τενόρους της εποχής - Beniamino Gigli, Τζιοβάνι Μαρτινέλι, Τίτο Σίπα y Enrico Caruso. Γύρω στα εννέα χρόνια άρχισε να τραγουδά με τον πατέρα του στη χορωδία μιας μικρής τοπικής εκκλησίας. Επίσης στη νεολαία του πήρε μαθήματα φωνητικών με τον καθηγητή Dondi και τη σύζυγό του, αλλά πάντα αποδίδει μικρή σημασία και στα δύο.
Μετά από μια προφανώς φυσιολογική παιδική ηλικία με τυπικό ενδιαφέρον για τον αθλητισμό - στην περίπτωση του Luciano, το ποδόσφαιρο από άλλους - αποφοίτησε από το Μεταπτυχιακόκαι αντιμετώπισε το δίλημμα της επιλογής σταδιοδρομίας. Ενδιαφερόταν να ακολουθήσει μια επαγγελματική ποδοσφαιρική καριέρα στη θέση τερματοφύλακα, αλλά η μητέρα του τον έπεισε να γίνει δάσκαλος. Στη συνέχεια ασκήθηκε σε ένα δημοτικό σχολείο για δύο χρόνια, αλλά τελικά επέτρεψε να επικρατήσει το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο που συνεπάγεται αυτό, ο πατέρας του απρόθυμα συμφώνησε, συμφωνώντας ότι ο Luciano θα έπαιρνε δωμάτιο και διαμονή έως ότου ήταν 30 ετών, και αν δεν πέτυχε σε αυτήν την ηλικία, θα κέρδιζε μόνο του. Οι μέντορά του στην τέχνη του bel canto ήταν Άριγκο Πόλα y Έτορε Καμπογκαλιάνι.
Οι πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του ως τραγουδιστής ήταν στη χορωδία του Teatro de la Comuna, στη Modena και αργότερα στη La Coral de Gioacchino Rossini, όπου έδειξε το ταλέντο του. Ντεμπούτο στις 29 Απρίλιο de 1961, όπως ο Rodolfo στην όπερα Μποέμ de Πουτσίνι, στο παλάτι της Όπερας Reggio Emilia. Αν αυτό τον έκανε να κερδίσει μεγάλη δημοτικότητα, κέρδισε περισσότερα όταν τραγούδησε τον ρόλο του Tonio από την όπερα Η κόρη του συντάγματος de Gaetano Donizetti με τη δύσκολη άρια εννέα νότες στο στήθος. Αυτό τον έκανε άξιο να εμφανιστεί στο εξώφυλλο μιας έκδοσης της αμερικανικής εφημερίδας Οι Νιου Γιορκ Ταιμς.
Δημιουργήθηκε χάλκινη προτομή του Luciano Pavarotti 1987 με Serge mangin
Στην προσέγγισή του στη δημοφιλή μουσική, ηχογράφησε ντουέτα με Eros Ramazzotti, Τσίμπημα, Andrea Bocelli, Frank Sinatra, Michael Jackson , και άνευ προηγουμένου, με τον Βραζιλιάνο Caetano Veloso, Αργεντινή Mercedes Sosa και η ιρλανδική ροκ ομάδα U2. Με τους συναδέλφους και τους φίλους του, τους Ισπανούς τενόρους Plácido Domingo y José Carreras, σχημάτισε το τρίο Οι τρεις Τενόροι (Οι Τρεις Τενόροι). Έχει ηχογραφήσει πολλές όπερες σε δίσκο, όπου ξεχωρίζει η δουλειά του Τζόαν Σάδερλαντ και τον ινδικό αγωγό Ζούμπιν Μεχτά.
Στην προσωπική του ζωή, ο Luciano Pavarotti ήταν οπαδός του ποδοσφαίρου, της ζωγραφικής και των αλόγων. Ένωσε το πεπρωμένο του, για 34 χρόνια, με Τελωνείο Βερόνα, με τον οποίο απέκτησε τρία κορίτσια -Lorenza, Cristina και Giuliana-, αλλά το Δεκέμβριος 13 de 2003 παντρεύτηκε τον βοηθό του ξανά, Νικολέττα Μαντοβάνι, 30 χρόνια νεότερος από αυτόν και μαζί της είχε την τέταρτη κόρη του -Αλίκη-.
Για αρκετά χρόνια στη σειρά από 1991, Ο Παβαρότι ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του οργανισμού War Child, να συγκεντρώσει κεφάλαια για την κατασκευή ενός κέντρου μουσικοθεραπείας στο Mostar. Με αυτόν τον τρόπο, διοργανώνονταν συναυλίες κάθε χρόνο στη Μόντενα με τον τίτλο "Luciano Pavarotti και φίλοι", όπου συμμετείχαν και άλλες προσωπικότητες της διεθνούς μουσικής, όπως Anastacia, όπου συγκεντρώνονται κεφάλαια για διαφορετικές αιτίες και οφέλη για αγόρια και άντρες, από όλο τον κόσμο.
Τον Οκτώβρη 2003 Ο Παβαρότι δήλωσε ότι το Περού Χουάν Ντιέγκο Φλόρεζ θα ήταν ο διάδοχός του ως τραγουδιστής της όπερας[1].
Ο Pavarotti είχε μεγάλη ζήτηση σε θέατρα σε όλο τον κόσμο μέχρι τη συνταξιοδότησή του στο Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, τον Μάρτιο του 2004, όπου έπαιξε το ρόλο του ζωγράφου Mario Cavaradossi στο Τόσκατου Γιάκομο Πουτσίνι.
Τον Μάιο 2004, την παραμονή των 70ων γενεθλίων του, ανακοίνωσε ο τενόρος "Η αντίο" αποτελείται από 40 συναυλίες σε όλο τον κόσμο, για να αποχαιρετήσει τους πιστούς οπαδούς του τραγουδιού του. Παρά αυτήν την απόσυρση, τον Φεβρουάριο 2006 ερμήνευσε το έκταση Νεσούν ντόρματου Turandot, ως κλείσιμο της τελετής εγκαινίων του Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2006 στο Ολυμπιακό Στάδιο στο Τορίνο.
Τελευταιες μερες
Δυστυχώς, το "The Goodbye Tour" τέθηκε σε αναστολή λόγω χειρουργικής επέμβασης στην πλάτη στις αρχές του 2006 και όταν ετοιμαζόταν να φύγει Νέα Υόρκη Με την επανάληψη της αποχαιρετιστήριας παγκόσμιας περιοδείας του, ένας κακοήθης όγκος ανακαλύφθηκε στο πάγκρεας του. Χειρουργήθηκε σε νοσοκομείο Νέα Υόρκη, Η Ιούλιος 7 de 2006 και όλες οι συναυλίες του ακυρώθηκαν λόγω της πολύ ευαίσθητης κατάστασης της υγείας του, που προκλήθηκε από ένα πνευμονία μετά τη λειτουργία σας.
Η αρχή του τέλους ανακοινώθηκε στις 8 Αύγουστο de 2007, όταν νοσηλεύτηκε θύμα "πυρετόςΩστόσο, και οι αναπνευστικές επιπλοκές, ωστόσο, η ελπίδα είχε ανακάμψει, αφού έφυγε από την κλινική την ημέρα 25 Αύγουστο de 2007, για να συνεχίσετε την ανάρρωση στο σπίτι.
El Σεπτέμβριος 6 del 2007, πέθανε στο σπίτι λόγω καρκίνος στο πάγκρεας.[2]
Η τελετή κηδείας πραγματοποιήθηκε στην πατρίδα του με τον Ιταλό πρωθυπουργό. Romano Prodi, ο Υπουργός Πολιτισμού Francesco Rutelli, ο Ιταλός σκηνοθέτης ταινιών Franco Zeffirelli και ο πρώην γενικός γραμματέας του Ηνωμένα Έθνη, Κόφι Ανάν. Παρευρέθηκε επίσης στην τελετή ήταν ο ηγέτης του U2, Bono, όπως τραγουδιστές Ζάχαρη Fornaciari y Laura Pausini.
Η είσοδος στη μάζα συνοδεύτηκε από το σοπράνο Βούλγαρος Ράινα Καμπαϊβάνσκα, που τραγούδησε το Ave María del Otello de Πράσινος. Κατά τη διάρκεια του καταστήματος, το φλάουτο Αντρέ Γκριμινέλι άγγιξε το θέμα της Ορφέας και Euridiceτου Γκλουκ. Η κοινωνία συνοδεύτηκε από τη φωνή του Andrea Bocelli, ποιος έπαιξε το Ave verum corpus de Μότσαρτ.
Ο τενόρος θάφτηκε στο νεκροταφείο Όρος Rangote κοντά στη βίλα της, στα περίχωρα της πόλης, όπου θάβονται οι γονείς και ο γιος της Riccardo, που πέθανε λίγο πριν τον τοκετό το 2003.
πηγή: wikipedia