Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν μια από τις πιο ισχυρές, αλλά επίσης εξελίχθηκε με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της ρωμαϊκής ζωγραφικής.
Έχετε σταματήσει ποτέ να σκεφτείτε τα χαρακτηριστικά του και πώς εξελίχτηκε; Ίσως κοιτάζοντας πίσω μπορείτε να δείτε τι έκαναν και ακόμη και να το προσαρμόσετε στα σχέδιά σας.
Χαρακτηριστικά της ρωμαϊκής ζωγραφικής
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε για τη ρωμαϊκή ζωγραφική είναι ότι ήταν αντίγραφο της ελληνικής ζωγραφικής.. Έτσι ακριβώς. Είναι γνωστό ότι πολλοί Ρωμαίοι ενθάρρυναν τους καλλιτέχνες τους να κάνουν αντίγραφα άλλων ελληνικών πινάκων. Μάλιστα τα έσκισαν (τα ελληνικά), για να τα πάνε στη Ρώμη, τα αντέγραψαν και έτσι είχαν δικό τους πίνακα (εννοείται ότι τα ελληνικά σκίστηκαν, γι' αυτό και δύσκολα σώζονται).
Στη Ρώμη ένα από τα χαρακτηριστικά της ζωής του ήταν ότι τα σπίτια ήταν διακοσμημένα με πίνακες, τοιχογραφίες κ.λπ. Ήταν κάτι που έκαναν και οι Έλληνες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση πήγαν παραπέρα. Και είναι αυτό αυτοί οι πίνακες ήταν δυναμικοί, έκαναν κάποιον να σκεφτεί την κίνηση και, με τα χρώματα που εφάρμοσαν, έμοιαζαν να είναι ζωντανά. Είναι γνωστό ότι στη ρωμαϊκή ζωγραφική εφαρμόστηκε ένα κερί σε όλη την επιφάνεια του πίνακα (όταν τελείωσε) για να ενισχύσει τα χρώματα. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που έχουν φτάσει στις μέρες μας σχεδόν ανέπαφα, γιατί κράτησε και τους πίνακες.
Επίσης, δεν υπήρχε ενιαίο στυλ. Στην πραγματικότητα, μπορούσαν να κάνουν πίνακες ενός και μόνο πράγματος, μιας ομάδας, μιας τοιχογραφίας αποτελούμενης από πολλά πάνελ... Φυσικά, η συντριπτική τους πλειοψηφία βασιζόταν σε ιστορικά, μυθολογικά ή καθημερινά γεγονότα. Για αυτούς το να μπορούν να ζωγραφίζουν τους θεούς ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Αλλά δεν το έκαναν πάντα. Μερικές φορές έπρεπε να φτιάξουν πορτρέτα (είτε επειδή τους είχαν αναθέσει, είτε επειδή τα φαντάζονταν). Και μια ιδιαιτερότητα στη ρωμαϊκή ζωγραφική που θα δείτε σε πολλούς είναι ότι έκαναν το πορτρέτο αλλά στη συνέχεια το περιέβαλαν με ένα μαύρο περίγραμμα έτσι ώστε αυτό το πρόσωπο ή ο χαρακτήρας να ξεχωρίζει από οτιδήποτε υπήρχε γύρω του.
Η ρωμαϊκή βαφή είχε πολλές κοινές χρωστικές. Σε αυτή την περίπτωση, υπήρχαν τέσσερα χρώματα που χρησιμοποιούσαν: μαύρο, κόκκινο, λευκό και κίτρινο. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις πρόσθεταν άλλα χρώματα όπως μπλε ή πράσινο. Αλλά δεν χρησιμοποίησαν πολλά άλλα. Ακόμα κι έτσι, τα χρησιμοποίησαν σε έντονους τόνους, ώστε η εικόνα να ξεχωρίζει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η εξέλιξη της ρωμαϊκής ζωγραφικής
Η ρωμαϊκή ζωγραφική δεν ήταν πάντα τέλεια, ούτε με όλα τα χαρακτηριστικά που σας είπαμε. Στην πραγματικότητα είχε μια διαδικασία όπως κάθε άλλη τέχνη.
Μάλιστα, οι ειδικοί κάνουν λόγο για τέσσερις σημαντικές περιόδους μέσα σε αυτό. Σχολιάζουμε το καθένα από αυτά.
Πρώτη περίοδος
Αυτό σχολίασε την ελληνιστική ζωγραφική. Άρχισε να εμφανίζεται μεταξύ του XNUMXου αιώνα π.Χ. και του XNUMXου αιώνα π.Χ.
Η ρωμαϊκή ζωγραφική εκείνη την εποχή προσπάθησε να μιμηθεί τα ίδια τα υλικά. Ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα ήταν το μάρμαρο και για αυτό αυτό που έκαναν ήταν μπλοκ χρώματος και έφτιαξαν τις φλέβες ενός μαρμάρου στο χέρι, με στόκο.
Χαρακτηρίζεται από ένα πολύχρωμο στυλ, και θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη και πολυτελές, που επιδίωκε να δείξει πολυτέλεια, χωρίς όμως να χρειάζεται να ξοδέψει πολλά (εξ ου και να προσπαθεί να μιμηθεί κάτι με φθηνότερα στοιχεία).
Δεύτερη περίοδος
Με την κυριαρχία του Ιουλίου Καίσαρα, από τον πρώτο αιώνα π.Χ., η ρωμαϊκή ζωγραφική άρχισε να εξελίσσεται. Εκείνη την εποχή άρχισαν να κοιτάζουν τους Έλληνες, ξεσκίζοντας τις τοιχογραφίες τους και αντιγράφοντας τις για να δημιουργήσουν τους δικούς τους πίνακες. Ωστόσο, Επικεντρώθηκαν κυρίως σε αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως παράθυρα, κολώνες κ.λπ.
Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται ως αρχιτεκτονικό στυλ για τον ίδιο λόγο και υπερβαίνει τη μίμηση της επίστρωσης, τώρα αυτό που αναζητούσαν επίσης ήταν αρχιτεκτονικά στοιχεία, κάνοντας τα δωμάτια όπου ζωγραφίστηκαν να φαίνονται μεγαλύτερα από ό,τι ήταν. Επιπλέον, θεωρείται ήδη «πρωτότυπος» ρωμαϊκός πίνακας και όχι έμπνευση άλλων.
Μέσα σε αυτή την περίοδο υπήρχαν τρεις σημαντικοί τύποι:
- απλή ρωμαϊκή ζωγραφική, που χαρακτηρίζεται από βασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως καλούπια, πόρτες και παράθυρα (πάντα κλειστά), κολώνες και βάθρα.
- Μεσο ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, γιατί εδώ εστίασαν περισσότερο σε κολώνες ψηλά στην οροφή με περίπλοκες λεπτομέρειες και καλά διακοσμημένες.
- συγκρότημα, όπου σε όλα τα παραπάνω πρόσθεσαν καμάρες, κολώνες και μάλιστα άρχισαν να αναδημιουργούν ανοιχτούς χώρους για να δώσουν περισσότερο δυναμισμό στον πίνακα.
Τρίτη περίοδος
Από το 27 π.Χ. έως τα μέσα του πρώτου αιώνα μ.Χ., που θεωρείται η εποχή του Αυγούστου και από αυτές που ακολούθησαν, η ρωμαϊκή ζωγραφική είχε μια νέα εξέλιξη προς τη διακοσμητική τεχνοτροπία, αν και βρήκαμε και μικτή τεχνοτροπία (γιατί αναμείγνυαν τις προηγούμενες περιόδους).
Σε αυτή την περίπτωση το στυλ μετατράπηκε από το πραγματικό στο φανταστικό. Με άλλα λόγια, δεν έδιναν πια τόση σημασία στα αρχιτεκτονικά στοιχεία, τις υφές... αλλά προχώρησαν περισσότερο δημιουργώντας οι ίδιοι τα δικά τους κτίρια., αναδημιουργώντας ανθρώπους, ζώα, φυτά κ.λπ. και πάντα χρησιμοποιούν έντονα χρώματα για να το κάνουν (μάλιστα συχνά βάζουν τα φόντο σε μαύρο για να αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο το χρώμα).
Τέταρτη περίοδος
Η τελευταία από τις περιόδους της ρωμαϊκής ζωγραφικής κάλυψε το πρώτο μισό του πρώτου αιώνα μ.Χ. και το τέλος του. Εκείνη την εποχή ήταν ο Νέρων που χαρακτήρισε τη ρωμαϊκή ιστορία και εδώ βλέπουμε πώς υπάρχει ένα στημένο στυλ, αν και η αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά μπερδεμένο.
Αφενός συνδύαζαν τα χαρακτηριστικά των περιόδων δεύτερη και τρίτη. Αλλά, από την άλλη, εδραιώθηκαν μόνο στα τρία. Μόνο που, αντί να επικεντρωθούν αποκλειστικά στις φιγούρες, αυτό που έκαναν ήταν να επαναφορτίσουν όλους τους πίνακες με διακόσμηση, υφές... πετυχαίνοντας έτσι ένα αποτέλεσμα που έμοιαζε να συγκινεί, που το έκανε ζωντανό.
Ρωμαϊκά στυλ ζωγραφικής
Για να ολοκληρώσουμε, θέλουμε να σας μιλήσουμε για τα διαφορετικά στυλ που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες στη ρωμαϊκή ζωγραφική. Αυτά ήταν τα εξής:
- Μωσαϊκό ζωγραφική: Αυτά κατασκευάζονταν με μικρά κομμάτια γυαλιού ή κεραμικού που, σαν να ήταν παζλ, τοποθετούνταν σε συγκεκριμένες θέσεις για να εφαρμόσουν αργότερα μια μάζα τσιμέντου και να δημιουργήσουν περίπλοκα σχέδια (αν και μπορούσαν επίσης να κάνουν πορτρέτα, εικόνες κ.λπ.). .
- Τοιχογραφίες: Με την εξέλιξη εφάρμοζαν νέες τεχνικές στους πίνακες. Για παράδειγμα, ανακάτευαν ασβέστη, άμμο και νερό για να εφαρμόζουν καλύτερα τα χρώματα, με την υγρασία. Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποίησαν είναι να συνδυάζουν μαρμαρόσκονη με ασβέστη, νερό και χρωστικές ουσίες για να αναδείξουν τα χρώματα. Στην περίπτωση των τοιχογραφιών, αυτό που χρησιμοποιούσαν, και αυτό που κράτησε περισσότερο, ήταν η ανάμειξη σοβά με ασβέστη και χρωστικές ουσίες.
- Τέμπερα: Χαρακτηρίζεται από τη χρήση νερού και ζωικού λίπους (ή αυγού) για να μπορέσουν να βάψουν και να αποκτήσουν τα χρώματα που αναζητούσαν.
- εγκαυστική ζωγραφική: Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούσαν κερί στο τέλος του πίνακα για να δώσουν στον πίνακα και στα χρώματα γενικότερα μια πιο παχιά και κρεμώδη όψη. Επιπλέον, πρόσεχαν πολύ τις λεπτομέρειες, σε σημείο που, όταν τελείωσαν, του έβαζαν ένα λινό ύφασμα για να απορροφά τις ακαθαρσίες και να το διατηρεί καλύτερα.
Αν σας άρεσε η ρωμαϊκή ζωγραφική, σας συνιστούμε να αναζητήσετε πιο συγκεκριμένες πληροφορίες αυτού του θέματος γιατί είναι κάτι που έχει μελετηθεί πολύ και θα μπορούσε να σε βοηθήσει αν είναι το στυλ σου.