Η τρέλα έχει στενή σχέση με την τέχνη και την εκδήλωση της υπερχείλιση και υπερβολικό συναίσθημα. Πολλοί από τους σπουδαίους καλλιτέχνες του κόσμου της εικόνας έχουν υποστεί προβλήματα διαφόρων ειδών και αυτό αντικατοπτρίζεται πολύ καλά στο έργο τους.
Παρακάτω θα θυμηθούμε πέντε γνήσιους καλλιτέχνες από τον κόσμο της ζωγραφικής που κάποια στιγμή στη ζωή τους διαγνώστηκαν με ψυχικά προβλήματα. Μερικοί είχαν ακαδημαϊκή κατάρτιση και άλλοι και οι δύο ανήκαν στο art brut ή περιθωριακό, άρχισε να αναπτύσσει τη δουλειά τους ως ζωγράφοι από κλινικά κέντρα.
Βίνσεντ βαν Γκογκ
Παρά το γεγονός ότι σήμερα είναι ένας από τους πιο περιζήτητους καλλιτέχνες στον κόσμο, στη ζωή δεν κέρδισε ούτε δεκάρα με τα έργα του και επίσης στιγματίστηκε με κάποιο τρόπο από την κοινωνία της εποχής του. Ο συγγραφέας μας επηρεάστηκε από μια από τις πιο περίπλοκες ασθένειες στο ψυχιατρικό επίπεδο, τη σχιζοφρένεια. Αυτή η ασθένεια τον έκανε να βιώνει ψευδαισθήσεις κάθε είδους και τον οδήγησε σε οξείες καταστάσεις σύγχυσης και ακόμη και αμνησία. Ωστόσο, ήταν αυτή η περίσταση που τον οδήγησε να αναπτύξει τις καλλιτεχνικές του ιδιότητες σε εκθετικό επίπεδο. Πολλά από τα πιο αποδεκτά και εγκωμιασμένα έργα του αναπτύχθηκαν στις πιο οξείες περιόδους ψύχωσης, ακόμη και όταν ήταν υπάλληλος στο άσυλο του Saint-Rémy.
Σεραφίνη Λούις
Παρά το γεγονός ότι το έργο του συγκρίνεται με αυτό του Van Gogh, παραμένει άγνωστο σε πολλούς. Ένα ορφανό από τότε που ήταν 7 ετών, ήταν πάντα ντροπαλός, αποσύρθηκε. Δεν μίλησε σε κανέναν και εισήχθη στον κόσμο της ζωγραφικής σε ηλικία 42 ετών. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι παρόλο που παρήγαγε έργα υψηλής ποιότητας, δεν φαίνεται να επηρεάστηκε από οποιονδήποτε άλλο ζωγράφο, γεγονός που τον καθιστά μοναδικό στο στυλ που ανέπτυξε. Αν και βρέθηκε γύρω στο 1912 από τον ίδιο συλλέκτη που ανακάλυψε τον Πικάσο ή Μπράκ και έγινε αφελής καλλιτέχνης της εποχής της, σύντομα έχασε τη λήθη, όταν ο Ουχντ σταμάτησε να αγοράζει τα έργα του μετά από αναζήτηση του Γκεστάπο. Τυλιγμένη στη φτώχεια και ξεχασμένη από όλους, έγινε θύμα της τρέλας μέχρι το σημείο να καταλήξει σε ψυχιατρικό νοσοκομείο στη Γαλλία για ψύχωση. Η δουλειά του ήταν τυλιγμένη σε θλίψη και αντανακλάται πολύ καλά στα έργα του, αλλά σταμάτησε σύντομα να ζωγραφίζει. Γύρω στο 1942 πέθανε από πείνα σε αυτό το νοσοκομείο και θάφτηκε σε μαζικό τάφο ανάμεσα σε χιλιάδες ανώνυμους ανθρώπους.
Edvard Munch
Ο καλλιτέχνης όρισε την τρέλα, την ασθένεια και τον θάνατο ως τους μαύρους αγγέλους που τον στοιχειώνουν καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αν και λέγεται ότι υπέφερε από σχιζοφρένεια, δεν διαγνώστηκε ποτέ, αν και είναι γνωστό ότι υπέφερε από κατάθλιψη. Ήταν ένα εσωστρεφές άτομο, που δόθηκε στο αλκοόλ ίσως λόγω του θανάτου των αδελφών του και της μητέρας του. Το πιο γνωστό έργο του συγγραφέα μας παγκοσμίως είναι το El grito. Σχετικά με αυτήν, περιέγραψε τα εξής: Περπατούσα σε έναν δρόμο και με τους δύο φίλους. Ο ήλιος έπεσε. Ένιωσα μια μελαγχολία. Ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινο αίμα. Σταμάτησα και έσκυψα με ένα κιγκλίδωμα νεκρό κουρασμένο και κοίταξα τα φλεγόμενα σύννεφα που κρέμονταν σαν αίμα, σαν ένα σπαθί πάνω στο μπλε-μαύρο φιόρδ και την πόλη. Οι φίλοι μου συνέχισαν να περπατούν. Στάθηκα εκεί τρέμοντας με φόβο και ένιωσα μια ατελείωτη κραυγή από ψηλά.
Αδόλφος Βόλφλι
Είναι ο μεγαλύτερος εκφραστής στον κόσμο της τέχνης της βάναυσης ή της περιθωριακής τέχνης, μια τάση στην οποία τα έργα αναπτύσσονται από ψυχικά ασθενείς χωρίς γνώση ζωγραφικής που εισάγεται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία. Είχε μια δύσκολη παιδική ηλικία και έπρεπε να ζήσει με σεξουαλική κακοποίηση από νεαρή ηλικία για να είναι ορφανή σε ηλικία δέκα ετών. Ταυτόχρονα, έγινε δεκτός στη φυλακή για κακοποίηση παιδιών και όταν ανέκτησε την ελευθερία του, μπήκε σε άσυλο όπου θα πεθάνει. Σε αυτό το σημείο της ζωής του άρχισε να ζωγραφίζει. Η γεωμετρία επιβάλλεται και μερικές φορές φαίνεται να μιλά στο στόμα της τέχνης των φυλών. Ο τρόμος vacui, ή ο φόβος του κενού, είναι μια σταθερά στις συνθέσεις του. Τέλος, ο ιστορικός τέχνης Hans Prinzhorn ενδιαφέρθηκε για την τέχνη που αναπτύχθηκε από μυαλά με διαταραχές, ανέπτυξε ακόμη και ένα Μουσείο Παθολογικής Τέχνης και αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη των δημιουργιών κρατουμένων από την ψυχολογική και καλλιτεχνική προοπτική.
Ο Λούις
Είναι ένα παράδειγμα εκείνων των ψυχικά ασθενών που είχαν ακαδημαϊκή και καλλιτεχνική κατάρτιση. Είναι γνωστός ως ζωγράφος ψυχεδελικών γατών. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έκανε το ζώο το κέντρο της δουλειάς του και του ιδιαίτερου σύμπαντός του, ακόμη και προσωποποιώντας τα και προικισμένα με ανθρώπινες συμπεριφορές. Στην ωριμότητα του διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια και αυτισμό. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του ασκήθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, αν και αυτό δεν σήμαινε το τέλος της ζωής του ως καλλιτέχνη. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη παρατηρήθηκε στο έργο του όπου τα ζώα αποκτούσαν μια έκφραση συναγερμού και παραμορφώνονταν σιγά-σιγά με φωτεινά και εντυπωσιακά χρώματα.